Το περιεχόμενο των φιαλών του κρασιού τυποποιήθηκε στον 19ο αιώνα στα γνωστά 750 ml.
Από πού κι ως που όμως 750 ml; Γιατί όχι ένα ολόκληρο, ολοστρόγγυλο 1 λίτρο;
Οι θεωρίες που προσπαθούν να εξηγήσουν αυτό το μοναδικό μέτρο είναι πολλές, ορισμένες απολύτως τρελές! Για παράδειγμα, τα 750 ml αντιστοιχούν στη δυνατότητα εκπνοής ενός εργάτη/κατασκευαστή φυσητού γυαλιού! Ή αντιστοιχούν στη μέση κατανάλωση κατά τη διάρκεια ενός γεύματος (!) ή ακόμη και διευκολύνουν στη μετακίνηση της φιάλης!
Φυσικά, καμία από αυτές τις θεωρίες δεν είναι αληθινή! Στην πραγματικότητα τα 750 ml διευκόλυναν τις εμπορικές συναλλαγές εκείνης της εποχής στη Γαλλία και πιο συγκεκριμένα στο Bordeaux. Διότι, ας μην ξεχνάμε ότι οι βασικοί πελάτες των Γάλλων οινοποιών του 19ου αι. ήταν οι Εγγλέζοι. Οι οποίοι, χρησιμοποιούσαν ως συνήθως δικές τους μονάδες μέτρησης. Για τον όγκο, η μονάδα τους ονομαζόταν «αυτοκρατορικό γαλόνι» και ισοδυναμούσε ακριβώς με 4, 54609 l!
Οι Μπορντολέζοι, λοιπόν, για να αποφύγουν τις μετατροπές/σπαζοκεφαλιές, μετέφεραν τα κρασιά τους σε δρύινα βαρέλα των 225 l., τα γνωστά barriques, που αντιστοιχούν περίπου σε 50 γαλόνια. Επιπλέον, τα 225 l. αντιστοιχούν σε 300 φιάλες των 750 ml.
Συνεπώς: 1 barrique = 50 γαλόνια = 300 φιάλες των 750 ml ή 1 γαλόνι = 6 φιάλες των 750 ml. Αυτός είναι και ο λόγος που, ακόμη και σήμερα τα κιβώτια των κρασιών περιέχουν 6 ή 12 φιάλες.
Τι εξυπηρετεί η κοιλότητα στη βάση των φιαλών του κρασιού;
Αυτή η κοιλότητα, που οι Γάλλοι αποκαλούν piqûre, διασφαλίζει τη σταθερότητα της φιάλης, για να μην ταλαντεύεται όταν είναι όρθια.
Κι αυτό διότι, κάποτε, όταν οι φιάλες ήταν ακόμη χειροποίητες, ήταν δύσκολο να πετύχουν μια απολύτως επίπεδη βάση. Οπότε, έκαναν το εξής: πριν ακόμη κρυώσει το γυαλί, στήριζαν τη φιάλη πάνω σε μια φόρμα με ανυψωμένο κέντρο.
Έτσι πετύχαιναν την κοιλότητα στο κέντρο και απολύτως επίπεδα άκρα.
Αυτή η τεχνική, που ανακαλύφτηκε το 15ο αι., γενικεύτηκε σε όλους τους τύπους και τα σχήματα των φιαλών του κρασιού.
Με μία εξαίρεση: τη champagne Roederer, cuvée Cristal. Η επίπεδη βάση της ήταν απαίτηση του τσάρου Αλέξανδρου II, ο οποίος φοβόταν ότι στην κοιλότητα θα μπορούσαν να κρύψουν οι εχθροί του… εκρηκτικά!!
